Արդեն նոյեմբերի 24նա: էսօր ընենց օրերիցա, որ ես զգում եմ, որ ժամանակը թռնումա... притом թռնում անասելի արագ... մի տեսակ դատարկություն եմ զգում հետևումս թողած էս օրերին, թվումա թե կյանքումս դառմաեդությունից բացի ուրիշ բան չեմ արել, նենց տհաճա... Հետաքրքիրա կան մարդիկ որ ունեն նման զգացողություն, именно im նման, ոչ էս կողմ, ոչ էն կողմ? Մի տեսակ մենակություն եմ զգում, որը ցանկանում եմ լցնեմ, բայց չի ստացվում լցնել ոչ գիտելիքոով, ոչ շփումով, ոչ մի կերպ... Գիրք կարդալ...? ... երևի մի 3 ամիսա րքի երես չեմ տեսել, ըսկի չեմ էլ ուզում կարդամ: ընկերների հետ հանդիպել... как-то ծեծվածա, չի օգնում: Բայց էդ ամեն ինչի հետ հանդերձ նենցա ստացվում, որ ԲԵՍԱՄԹ զբաղված եմ, ու ըսկի քիթ սրփելու ժամանակ չունեմ... Вобщем, անհասկանալի վիճակա, ոնց որ և վերջի մի քանի ամիսը... Մեկ ասում ես գլխիս մեշոկով փող ընգներ, հետո էլ զգում ես, որ երկար չեր ձգի դրա տված պլյուսները.. եսիմ... Ուզում եմ գՕրծ գտնեմ, չի կարելի անգործ մնալ, էտա սպանում երևի... Չեմ կարա նկարագրեմ ինչ անդուր վիճակում եմ... արդեն շաաատ երկարա ինչ ոչ մի երևելի հաճույք կյանքից չեմ ստացել: Хотя խաբեցի, շաբաթ օրը մաման ինձ զարմացրեց ու очередной անգամ իրանով հպարտանալու տեղ տվեց:
Էլ չեմ ուզում գրեմ...
No comments:
Post a Comment