Ժամը 4:44, բռնցրել եմ ))
Արդեն որերորդ անգամա գրում եմ էս ժամերին: Գրելուս պրոցեսը բաժանվումա 3 փուլի` առաջին փուլում ես խառնեմ, ասելում բան ունեմ, անչափ շատ ասելու բան, երկրորդում, ես բացում եմ բլՕգը, ու как баран на новые ворота նայում եմ ես սպիտակ էջին, ու ուզում եմ հասկանամ, արդյոք ուզեւմ եմ ինչ որ բան ասեմ, կամ էլ էդ ինչա եղեեե~ել, որ հլը մի հատել ուզում եմ գրեմ, պրծնեմ դրանից??? ամենահետաքրքիր փուլը երրորդնա, երբ ես սկսում եմ գրել ամեն ինչ, բացի նրանից ինչ ուզում էի ասեի "երկու փուլ առաջ"...
Սաղ գաղափարը նրանումա, որ գրելու ցանկությունը առաջանում ինչ որ բանից հետո, անկիջապես հետո, ու երկար չի տևում, իմ խառնվախքից ելնելով: Բնականաբար էդ պահը բռնացնել անհնարա, ոչ էլ պետքա, մինիմում որովհետև էդ պահին լիքը ավել բա ն կարամ գրեմ, որ երբեք չեմ էլ մտածել, որ կարողա իմ մեջից դուրս գա:
Так вот, ինչեր իմ էսորվա փորացավը, որ չեմ ալարել բացել եմ էս էջը ու սկսելեմ "թրջել"? Մի շարք հակասությունների եմ ռաստ էկել էս վերջերս, որոնց առնվազն ադեկվատ լուծում չեմ կարողանում տալ, ու սկի չեմ ել փորձում ինձ ծանրաբեռնեմ էդ լուծումները փնտրելով: Օրինակ` էս կյանքում ամեն ինչ պետք է լինի փոխադարձ, կամ էլ չպետք է լինի, ճիշտա? Բա ոնց! Հիմա обратная сторона медали, եթե եդ փոխադարձություն էդքան պետքա ինձ, պտի ես իրան ձգտեմ? ՊՏԻ! Դե համադրեք էս երկուսը, ու տենանք ինչա ստացվում... Ստացվումա էն անհականալի վիճակը, որ կա ինձ մոտ հիմա: Զրո սառնասրտություն, մաքսիմում մեղավորության զգացում, մի տեսակ անբավարարվածություն, հարաբերություններից, թարսի պես վստահություն ապագայի վրա, վստահություն հարաբերությունների ապագայի վերաբերյալ նամանավանդ, մաքսիմում կորուստի վախ, նենց տպավորությունա, որ ես ավելի շատ եմ վախում կորցնեկ իրան, քանս ինքը ինձ, хотя, վստահ եմ, կամ գոնե ուզում եմ վստահ լինեմ, որ էդպես չի իրականում: կղանքը նրանումա, որ սրան լուծում չեմ կարողանում գտնեմ, ոչ մի կերպ... Թարսի պես էլ ինք նենց տպավորությունա որ ընդհանրապես չի ջոկում թե ինչա կատարվում... Շատ եմ վախենում նրանից, որ էս ուղությամբ քայլեր չեմ ձեռնարկում, ոչ մի կերպ չեմ կարողանում սենց բաների մասին իրան ասեմ, առանց բառերի: Հնարավոր չի ախր չտեսնի... Ցավն էլ դրանումա, որ եթե տեսնումա, ինչի բան չի անում?? Նենց չի չէ, որ սաղ բեռը քցումա վրես, քանի որ իրան ПРОСТО ձեռա տալիս տենց? Ուրեմն չի ջոկում, որն էլի լավ բան չի... Ուրեմն կամ "չի տեսնում", կամ էլ իրան մեկա, ասել է թե, զուգահեռա....
Էսքան բան ասեցի, հիմա նոր գալիսա հակառակ կողմը, իսկ ով ասեց, որ ինքը բան չի անում, որ չգիտի և այլն...?
Էսա ինձ խանգարում, որ փոխանակ ինքը իրան պաշտպանի էս հարցում, ես իրանից առաջ եմ ընկնում... Սիրելու քաքնել սրանումա իմ դեպքում, միշտ էլ էս պռոբլեմնա եղել դեմս....
No comments:
Post a Comment